Je ziet niet altijd aan een stagiair hoe deze zich écht voelt – dat leerde Hafida van haar stagiairs

Een sociaal veilige leeromgeving is belangrijk voor een succesvolle stage en dat maakt het tot een van de eisen in de erkenningsregeling voor leerbedrijven. Als praktijkopleider speel je een sleutelrol bij het zorgen voor sociale veiligheid. Hoe ziet die rol eruit in de dagelijkse praktijk? SBB stelde aan praktijkopleiders zes persoonlijke vragen over dit thema. Ook Hafida Dahman Sebti, bedrijfsleider bij Action in Arnhem, vertelde ons over haar ervaringen. Hafida begeleidde al twintig stagiairs en was een van de sectorwinnaars in de SBB-verkiezing Beste Praktijkopleider 2024 in de sector Handel.

Wat versta jij zelf onder een sociaal veilige leerplek?

Hafida: “Voor mij betekent het vooral dat je mag zijn wie je bent. Iedereen doet mee en iedereen hoort erbij.”

Hoe probeer je een veilige leerplek te bieden aan jouw stagiairs?

Hafida: “Ik let goed op dat stagiairs op dezelfde manier worden behandeld als vaste collega’s. Er is geen onderscheid in het team en ik vind het belangrijk dat iedereen met elkaar omgaat. Daarom stuur ik een stagiair met elke collega weleens samen met pauze. In de pauze wordt over van alles en nog wat gepraat en dat is een goede manier om elkaar beter te leren kennen.

 Wanneer ik signaleer dat een stagiair niet lekker in zijn vel zit, vraag ik in een persoonlijk gesprek of er iets aan de hand is en of ik ergens bij kan helpen. Ik begin zo’n gesprek altijd met de belofte: ‘Je kan me alles vertellen. En alles wat je zegt, blijft tussen ons beiden.’ Dit herhaal ik zo nodig nog een paar keer. Ik heb gemerkt dat het voor stagiairs belangrijk is om zeker te weten dat ik niets uit ons gesprek zomaar zal delen met een andere collega of docent van school. Dan pas vertellen ze me wat er echt op hun hart ligt en kunnen we samen een oplossing bedenken. 

Ook hecht ik waarde aan regelmatige gesprekken tussen mij, de student en docent van school. Waar staan we en waar willen we heen? Soms komen er dan dingen boven tafel die ik niet weet. Bijvoorbeeld dat een stagiair onder druk staat omdat er een opdracht voor school moet worden ingeleverd. Daar kan ik dan rekening mee houden in het werkrooster.” 

---

Ik wil geen onderscheid in mijn team. Iedereen met een Action-shirt aan, hoort erbij

---

Hafida Dahman Sebti, praktijkopleider bij Action

Lukt het altijd om stagiairs een veilige leerplek te bieden? 

Hafida: “Niet altijd. Een van mijn eerste stagiairs kwam enthousiast binnen, maar trok zich steeds meer terug. Hij ging bijvoorbeeld niet samen met collega’s pauze houden. Toen ik vroeg waarom niet, vertelde hij dat hij het gevoel had er niet echt bij te horen, omdat hij op dat moment de enige stagiair in ons team was. Ik schrok daarvan en ben toen samen met hem pauze gaan houden, iedere keer met een andere collega erbij. Dat hielp wel. Ook organiseerde ik een teamavond waarop we het over de werksfeer hadden. Ik heb hem aangemoedigd om zijn gevoel uit te spreken en dat deed hij. Een andere collega sprong op en riep: “Natuurlijk hoor jij erbij, jij draagt toch ook een Action-shirt! Dat vond ik zo mooi. Vanaf dat moment ging het goed.

Ik heb ook een transvrouw in een leerbaan begeleid. Toen ze hier pas was, gebeurde het soms dat collega’s het over ‘hij’ en ‘zijn’ hadden, in plaats van over ‘zij’ en ‘haar’. Dit deden ze niet eens bewust, maar voor haar was het kwetsend. Ik heb dit in het team besproken en benadrukt dat zij net zo goed een vrouw is als iedere andere vrouw, en ook zo aangesproken wil worden. Daarna kwam het niet meer voor.

Respect voor iedereen is de norm in de winkel en eigenlijk gaat het vanzelf. Een stagiair die moslima is, vroeg of ze af en toe mocht bidden in de personeelsruimte. Natuurlijk is dat geen probleem. De andere collega’s wachten soms met pauze houden tot zij klaar is met bidden. Dat doen ze helemaal uit zichzelf, ik hoef dat niet eens te vragen.” 

Van welke praktijksituatie heb je iets geleerd?

Hafida: “Het meest toch wel van die ene stagiair die zich buitengesloten voelde. Ik dacht: ‘Hoe kan zoiets nou gebeuren in ons leuke team? En waarom heb ik dat niet meteen gesignaleerd?’ Sindsdien ben ik er extra alert op dat elke stagiair zich welkom en geaccepteerd voelt. Daar betrek ik het hele team bij, zodat iedere collega erop kan letten.”

Heb je een tip voor praktijk- opleiders in andere  bedrijven?

Hafida: “Als begeleider van stagiairs zet ik de lijnen uit voor een fijne, veilige werksfeer in het team. Ik stel duidelijke normen en waarden. Maar alleen dat is niet genoeg. Ik heb geleerd dat je dagelijks moet blijven observeren of een stagiair zich ook écht op zijn gemak voelt en zichzelf durft te zijn in het team. Want iedereen is anders en reageert anders.”